Cliëntgedrag en Integriteit.

Cliëntgedrag & Integriteit.

Mensen liegen.
Vraag het maar eens aan een dokter. Mensen liegen, om uiteenlopende redenen.  Vaak doen ze dit, om een bepaald gevoel van controle te houden over hun situatie. Zelfs wanneer jij er bent om hen te helpen of beschermen zullen ze tegen je liegen. Soms liegen ze zelfs tegen zichzelf, of hebben ze het niet eens door. Dit gebeurd wanneer ze grip op de omstandigheden waarin ze verkeren verliezen.

Mensen hebben behoefte aan duidelijkheid, structuur en overzicht, dit brengt namelijk rust.

Cliënten zien wij in ons werkveld, in alle soorten en maten. Maar vaak hebben ze gemeen dat ze bij aanvang van ons contact komen met een waterval aan verhalen en problemen. Ze springen vaak van de hak op de tak.
Het eerste, en wellicht tevens het belangrijkste, wat je dan gaat doen om iemand te helpen is ordenen. De rust die je daarmee brengt voor een cliënt geeft de ruimte om actief te kunnen werken naar structurele oplossingen die herhaling van het probleem voorkomen.

Winnen of verliezen
Nog belangrijker dan een zaak winnen of verliezen, is de vraag of de cliënt zicht heeft op wat hem/haar nu eigenlijk precies is overkomen. Hoe dat kon gebeuren, en vooral welke invloed hij/zij zélf kan uitoefenen om niet meer in een soortgelijke situatie terecht te komen. Een verloren zaak, is pas verloren, wanneer men er geen lering uit kan trekken.

Niet eens met Cliënt 
Betekent dat dan dat wij het altijd met onze cliënt eens zijn?
Nee. Maar in de casussen die wij behandelen draait het dan ook niet om ons als onafhankelijk cliëntondersteuner/Straatadvocaat. Het draait ook niet om onze eigen kijk op een bepaalde situatie. De cliënt en daarmee de hulpvraag staat centraal. Het is zijn of haar verhaal wij hebben hier geen persoonlijke mening over.  Ook niet wanner deze mening  lijnrecht tegenover onze eigen mening/ ideeën staat. Binnen alle chaos van een casus bescherm je vooral de identiteit van de persoon die je bijstaat. Soms probeer je diegene zelfs tegen zichzelf in bescherming te nemen. Maar ook daar geldt: Het moet de keuze van de cliënt zelf zijn. Wij kunnen een advies geven van wat wij denken dat wel of niet handig is om te doen in een bepaalde situatie, maar het is aan de cliënt zelf OM daar wat mee te doen. Immers heeft ook iedereen het recht om fouten te maken.

Cliëntgedrag en Integriteit. Grenzen en de grens overgaan. 

Dat wilt echter niet zeggen dat wij als cliënt ondersteuners/straatadvocaat daar dan ook maar altijd in meegaan. Grenzen stellen voor het behoud van onze eigen integriteit is minstens net zo belangrijk. Wij zijn er niet om iemand te veroordelen. Wij staan voor het waarborgen van de rechten die ieder individu heeft. Ondanks dat er nog genoeg te verbeteren valt aan het rechtssysteem, geloven wij wel in de rechtstaat en de noodzaak daarvan. Zonder dat, zouden we er met zijn allen namelijk maar een behoorlijke puinhoop van maken.

Niemand zou aan sommige dossiers begonnen zijn.
En dat maakt dat wij naast een cliënt gaan staan, juist op de momenten dat de rest van de wereld zegt ‘ach die is zelf schuld, heeft het er zelf naar gemaakt’.  Wij vinden ook al maakt een individu zelf de fout, dit geen reden is om door derden  die persoon dan maar te schenden in zijn/haar rechten.

Dit gebeurt mij niet. 

Wat jij een ander vandaag laat overkomen, kan jou ook zomaar morgen overkomen. En op zulke momenten ben je heel blij wanneer er nog mensen te vinden zijn die bereid zijn om je de weg uit de ellende te wijzen.
In hoeverre is de wereld daadwerkelijk geholpen wanneer we mensen die aantoonbare fouten gemaakt hebben volledig aan hun lot overlaten en ze maar door laten modderen ? Dan heb je een puinhoop, en blijft het een puinhoop zonder enig toekomstperspectief. Je loopt dan ook nog eens het risico dat anderen door die persoon onderweg beschadigd gaan worden, juist omdat er niet gehandeld werd toen dat nodig was.

Vernedering en belachelijk maken (Inhoudelijk)

Liegen en bedriegen, pesten en treiteren Vernedering en belachelijk maken is naar ons idee géén vorm van ‘doen wat er nodig is’. Roepen dat iemand ggz hulp nodig heeft en geschift is, maar vervolgens openbaar meedoen aan treiterijen daar  zit geen enkele nobele gedachte achter. Het zijn gedragingen die slechts voortkomen uit je eigen emoties, je haat en afkeer jegens iemand en worden gevoed door het eigen ego dat overduidelijk gekrenkt is. Het openbaar en in groepsverband ‘uit elkaar trekken’ van mensen doe je puur en alleen voor jezelf, en dus niet omdat je zogenaamd wilt dat de persoon die onderwerp van de discussie is gestopt wordt. Dit doe je omdat je behoefte voelt aan een groepsgevoel, om je even superieur te voelen aan die andere die oh zo slecht is.

Wanneer je naar een ander wijst, wijzen er nog altijd 4 vingers naar jezelf

Maar wat doe je ondertussen? Behalve veroordelen? Wanneer je naar een ander wijst, wijzen er nog altijd 4 vingers naar jezelf. Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Wist je dat onze rechtbanken juist ooit ontstaan zijn, omdat we die hele methode van ‘oog om oog, tand om tand’ toch niet zo handig vonden? Het geeft zo’n rotzooi en je komt ermee terecht in een vicieuze cirkel van elkaar aanvallen en belasteren. Daarmee maak je vooruitgang voor jezelf onmogelijk.

Rechtspraak 
Omdat we onszelf beschouwen als een beschaafd volk, hebben we dus de rechtbanken in het leven geroepen. Hier kijkt een derde neutrale persoon (rechter) mee bij 2 partijen die een geschil hebben en velt daarover vervolgens een oordeel. Wij als ondersteuners kiezen er heel bewust voor om niet op die stoel van rechter plaats te nemen. Wij kijken naar wat iemand écht nodig heeft. Dat kan een luisterend oor zijn, maar net zo goed een enorme schop onder de kont. Alles met het doel om die ander een betere versie van zichzelf te laten worden. Helpen te groeien.

Controversiële mensen bijstaan

Soms staan wij naast controversiële mensen en behartigen hun belang, is het daarvoor bestemde kader. Dit betekent natuurlijk niet dat wij het eens zijn met cliënt en/of op de zelfde wijze in de desbetreffende situatie staan.  De beleving van de cliënt is niet per se de onze. En soms hebben we zelfs momenten dat we de cliënt wel kunnen wurgen, wanneer deze weer iets doet wat absoluut niet in hun eigen belang en dat van de zaak is.  Maar ondanks dat, doen we dan tóch weer waarvoor we de opdracht in beginsel hebben aanvaard, namelijk: omdat we zagen dat er in meer of mindere sprake was van een ondermijning van de rechtstaat en de rechten van het individu met voeten getreden zijn geworden.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Wij dragen het verhaal van het individu over op zo’n manier dat alle partijen kunnen gaan begrijpen wat er gebeurd is en waarom er sprake is van onrecht. En natuurlijk wordt daarin ook het eigen aandeel benoemd van datzelfde individu. Maar dat eigen aandeel, ontslaat de tegenpartij nog niet ervan om zich dan ook maar onfatsoenlijk te gaan gedragen. En dáár maken wij ons hard voor!

We dragen het verhaal over, zodat een neutraal persoon daar iets van kan gaan vinden, en een uitspraak kan doen die voor alle partijen helpend is en een leermoment vormt. Dán pas, hebben wij gewonnen.

Deze keer was dit nodig 

En héél soms, gelukkig is dat niet vaak. Komt het voor dat je zelf een grens moet stellen in een casus. Zoals we dus nu weer geconfronteerd werden met het gegeven dat je er niet zomaar vanuit kan gaan dat wanneer je afspraken maakt met een cliënt deze ze ook nakomt. Dat heeft er toe geleid dat wij dus voortaan bij aanvaarding van een opdracht, er zorg voor zullen dragen. Dat randvoorwaarden en afspraken voor het verlenen van de ondersteuning/begeleiding, zullen worden vastgelegd in een ondertekend document. En waar indien nodig, ook sancties op zullen volgen wanneer deze afspraken niet nagekomen worden.

Dat een cliënt de keuze maakt om de afgrond in te duiken is zijn/haar goed recht, echter hoeven wij daarin niet meer ten onder te gaan. Soms moet je jezelf ook beschermen en grenzen stellen van wat voor jou aanvaardbaar is.
Zijn wij dan perfect? Nee, verre van zelfs. Maar we proberen iedere dag beter te zijn dan de persoon die wij gisteren waren.

Waarom doen jullie dit, terwijl je weet dat het ellende zal gaan opleveren? het antwoord is heel simpel: Omdat het nodig is!

Bron: Deesje van Deurse